Toby was het hondje van mijn (Iris) oudtante. Lang geleden belde Tante Guusje in paniek op omdat haar lieve oude Cocker Spaniel was overleden. Ik ben natuurlijk meteen naar haar toe gegaan om haar te troosten. Ze was in-verdrietig, maar wilde toch ook graag zo snel mogelijk weer een hondje hebben, omdat het huis zo vreselijk stil was nu ze alleen was. Tante was altijd dol geweest op mijn Papillon Keshet en zou heel graag ook zo'n hondje willen hebben, dus gingen we daarnaar op zoek. "Toevallig" (ik geloof niet in toeval) vonden we heel kort daarna mensen die van hun Vlinderhondje(s) af wilden. Natuurlijk ging ik mee om het meest geschikte hondje uit te zoeken (ze hadden er twee). Ik weet nog goed dat het op 4 Mei was, want we hebben in de auto de twee minuten stilte gehouden voordat we bij die mensen aanbelden, 1996. Guusje was meteen verliefd op het Tricolour hondje Toby, die toen zo'n 2 jaar oud was en hij ging mee naar huis. Toby was een vrolijk en lief hondje, maar hij had om de een of andere reden een hekel aan spijkerbroeken. Iedereen die mij kent weet, dat ik altijd spijkerbroeken draag, dus iedere keer als ik tante Guusje bezocht, hing dat kleine boefje weer in mijn spijkerbroek, gelukkig zonder schade te veroorzaken. Gelukkig werd hij in de loop der jaren wat kalmer en Toby en mijn tante waren heel gelukkig samen. Hij ging overal mee naartoe in zijn tas en iedereen was dol op hem. Jaren later verhuisde mijn tante naar het Rosa Spierhuis en mocht Toby gelukkig mee. Echter mijn tante was niet meer zelf in staat hem voldoende beweging te geven en ze verwende hem altijd enorm. Hij werd nog wel door mede-bewoners van het huis uitgelaten, maar veel te weinig, dus Toby werd erg dik en kreeg op een gegeven moment zelfs maagzuurremmers omdat ze hem zoveel (mensen)lekkers voerde. Op een gegeven moment kon mijn tante hem echt helemaal niet meer verzorgen en natuurlijk kwam Toby toen bij ons wonen, hij was toen zo'n 12 jaar oud (2006). Hij gedroeg zich toen echt als een triestig stokoud heertje, maar op gewoon hondenvoer en veel beweging werd hij weer helemaal een vrolijke vlinder. Hij kon het prima vinden met de katten en met Keshet, die hij natuurlijk al lang kende. We bezochten Tante Guus natuurlijk nog regelmatig met hem en dan moest ik echt moeite doen om haar te weerhouden hem weer met allerlei zoetigheid vol te stoppen. Ongeveer een half jaar nadat Toby bij ons was komen wonen, overleed Tante Guusje. Daarna heeft Toby nog een jaar bij ons mogen wonen tot hij door een verschrikkelijke epileptische aanval heel plotseling uit ons leven werd gerukt. We missen hem enorm, hij was zo'n superlief en makkelijk hondje. We hopen nog altijd weer eens een Papillon in ons huis te mogen verwelkomen.